kendi de dahil olmak üzere kimseye faydası dokunamayan hasta bir anne, okul çağına henüz gelmiş iki küçük kardeş, uyuşturucu pazarında yer alan ve bundan dolayı hapis cezası yemiş ve nerede olduğu belirsiz bir baba. tüm bu aile fertlerini bir arada düşündüğümüzde işleri yürütecek birinin olması gerekiyor; 17 yaşındaki evin büyük kızı ree dolly. evine bakma sorumluluğu üstüne kaldığından dolayı, yaşının gerektirdiği hayatı yaşamayı bir kenara bırakıp evin her işine koşturuyor. odun kırıyor, yemek pişiriyor, küçük kardeşlerine yaşamı/yaşamayı öğretiyor. tüm bunlar yetmezmiş gibi, bir gün kapılarına dayanan şeriften, firarda olan babasının imzaladığı sözleşmeyle sahip oldukları tek şey olan evin ve arazinin ipotek altına alındığını ve eğer babası bulunamazsa evi ve araziyi kaybedeceklerini öğreniyor. ree ise bu kaybı göze alamaz ve babasının izini sürmeye başlar.
uyuşturucu, şiddet gibi sert öğeleri barındıran filmler genellikle
erkek filmi olarak karşımıza çıkar. ancak amerikalı kadın yönetmen debra granik, söz konusu öğelerden oluşan "the winter's bone"u kadınların ön planda olduğu bir şekilde önümüze sunmuş. evin reisliğini ree yürütür, babasının izini sürdüğü sırada karşısına çıkan evlerde kadınların onayını alarak eve girebilir, ona kadınlar yol gösterir ve yine kadınlar tarafından hırpalanır. kısaca "winter's bone" için, yeraltı dünyasının erkek hemagonyasına dokunduran bir film diyebiliriz.
ağır işleyen ancak sürükleyen öykünün, güzel bir sinematografi ve iyi oyunculuk performanslarıyla buluştuğu film şu ana dek 21 ödülü kapmış. önümüzdeki hafta verilecek olan oscar ödülleri'nde "en iyi film", "en iyi kadın oyuncu" dahil olmak üzere 4 dalda adaylığı olan filmin rakipleriyle başa çıkabilmesi zor gözüküyor. ancak ödül kazanırsa da pek şaşırmamak gerekir.
gelecek pazar günü sahibini bulacak en iyi film dalında oscar'a aday filmlerden devam edelim. yine bir kadın yönetmenin yönettiği "the kids are all right", eşcinsel evlilikle kurulmuş bir ailenin üzerine kurulmuş bir öyküye sahip. nic ile jules lezbiyen bir çifttir. ve bu evlilikte iki tane yapay döllenme yoluyla edindikleri çocuğa sahiptirler. iki kardeş, biyolojik babalarını tanımak isterler ancak bu prosedür ancak 18 yaşına bastıklarında işleyecektir. joni, 18'ine geldiğinde sperm bankasıyla irtibata geçer ve babası paul ile bir görüşme ayarlar. sonrasında ise aile bireyleriyle paul arasındaki etkileşimleri izleriz.
filmin konusunu okuduğumda ilk olarak filmin temposuna dair şüphelerim vardı. ve hayatımın 106 dakikasını o anda düşük tempolu bir filme ayıramayacağımı düşünerek izlemeye başladığımda girişten itibaren bu şüpheler silindi. imdb'de film için kullanılan komedi ve dram etiketlerini gördüğümde bir durum komedisi olabileceğini düşünmüştüm ancak lisa cholodenko, öyküsünde daha çok aile içi dinamiklere yönelerek anlatımını dram üzerine kurmuş. bu etiketten insanı boğacak türde bir film olduğu anlaşılmasın, film kendisini izlettiriyor. ancak en iyi film kategorisinde oscar için yarışacak kadar iyi mi, tartışılır.
