scarlett johansson - “anywhere i lay my head”

scarlett johansson - “anywhere i lay my head”

burçin hazır scarlett johansson'un ilk albümünden sözü açmışken ben de 13 mayıs 2008'de "anywhere i lay my head" için karaladığım yazıyı bloga koyayım dedim. buyurunuz...

güzeller güzeli scarlett johansson’ın tom waits parçalarını yorumladığı “anywhere i lay my head” 20 mayıs’ta raflarda olacak. net ortamına ise geçen hafta düştü bile, cumartesi gününden beri dinlemekteyim.

scar jo, bu albüm için tamamen kendi zevklerini yansıttığını söylemiş ve lindsay lohan ile paris hilton’a taş atmadan duramamış. “bu albüm tamamıyla benim yaşam tarzımı yansıtıyor. eğer şöhret peşinde koşan biri olsaydım “ghost world”, “lost in translation” gibi filmler yerine teen-slasherlarda rol alırdım. bu albüm yerineyse sakız bir pop albümü yapabilirdim” demiş spin’e verdiği röportajda.

dave sitek’in prodüktörlüğünü yaptığı albüm 11 parçadan oluşuyor, bunlardan 10 tanesi tom waits’in biri ise scar jo’nun yazımında katkıda bulunduğu “song for jo”. sound olarak shoegaze elementlerini barındıran çalışmada yeah yeah yeahs’ten nick zinner gitarıyla eşlik etmiş scar’a. ver bir başka sürpriz isim ise david bowie. “falling down” ve “fannin’ street” parçalarında back vokallerde yer almış.

parçalara şöyle bir göz atarsak, scar’ın parça seçimini neye göre yaptığını merak etmiyor değilim. tom waits’in biraz kıyıda köşede kalmış çalışmaları var bu albümde. enstrumental “fawn” ile açılıyor. hemen ardından scarlet’in vokaliyle buluştuğumuz “town with no cheer” giriyor. albümün genelinde hissedeceğimiz sound bu parçayla başlıyor. davul ve alto saksafonların ön planda çanların arka planda olduğu bir sounda sahip albüm. ardından gelen “falling down”da da aynı hava rahatlıkla hissediliyor. albüme adını veren “anywhere i lay my head”deki beat feci şekilde, dust brothers’ın hazırladığı “fight club soundtrack” albümündeki 5. parça “corporate world”e (yanılmıyorsam bu parça filmde ikea’nın mobilyalarının anlatıcının dairesinde şekillendiği sahnede çalıyordu) benziyor. albümde en çok sevdiğim parça “i wish i was in new orleans” oldu. diğer parçalara göre ninnimsi bir havası var sound itibarıyla. hemen ardından gelen “i don’t want to grow up” siouxsie and the bansheesvari bir parça olmuş, post punk havasında.

genel olarak başarılı bir albüm olduğunu söyleyemem. orijinallerine göre farklı olmuş coverlar. tom waits şarkılarını bayan sesiyle dinlemek çekici kılabilir bu albümü. onun dışında çok fazla bir artısı yok bence.