2009'da müzik sahnesine geri dönen gruplar arasında the libertines de olabilir. nme dergisinin müzik ödüllerinin dağıtıldığı gece pete doherty libertines'in geri dönme ihtimalinden bahsetmiş. hem de kendi kendisine çıkmamış bu olay, eski yoldaşı carl barat ile ortak fikirleri. çok yakında solo albümü piyasaya çıkacak olan doherty'nin diğer grubu olan babyshambles'ın da kaydı yakında piyasada olacak. belki yeni bir albüm de libertines'den gelir, kim bilir?
la science des rêves ve be kind rewind filmleriyle de kendisine karşı aşırı sempati beslediğim michel gondry'nin pierre bismuth ve charlie kaufman ile beraber senaryosunu yazdığı ve kendi yönettiği filmin başrollerinde jim carrey, kate winslet, kirsten dunst, tom wilkinson, elijah wood ve çoğu önemli filmde rol alıp pek rağbet görmeyen fakat usta oyuncu kategorisine girebilecek derecede iyi performans gösteren mark ruffalo var. "en iyi orjinal senaryo" dalında oscar kazanan film, 8.4'lük yüksek bir puanla da imdb top 250 listesinde 59. sırada yer alıyor.
wallace and gromit serisinin 2. filmi, imdb'den aldığı 8.6 puanın da etkisiyle ilk filme göre çok daha başarılı gözüküyor. a grand day out'da olduğu gibi senarist ve yönetmen nick park, senaryoda bob baker'dan yardım da almış. ayrıca müzikler yine julian nott'a, wallace'ın seslendirmesi de peter sallis'e ait. 30 dakika süren ve "en iyi kısa/animasyon film ödülü" dalında bir oscara sahip olan the wrong trousers, bafta ödüllerinde aldığı "en iyi animsyon film ödülü"nün de haricinde farklı festivallerde aday olduğu tam 7 ödülü silip süpürmüş.
animasyon ve stop-motion tekniği ile çekilmiş wallace and gromit dörtlemesinin ilk filmi, nick park'ın ilk kısa metraj filmi olma özelliğini de taşıyor. kısa film, animasyon ve stop-motion türleri arasında en bilinenlerden olan a grand day out, imdb'den de 7.8 gibi yüksek bir puanla karşımıza çıkıyor. wallace'ın seslendirmesini peter sallis'in yaptığı film, 23 dakika sürmesinin yanısıra, adeta keşke hiç bitmese dedirtiyor. 1991 yılında "en iyi kısa/animasyon film" dalında oscara aday olan fakat buradan eli boş dönen film, 1990 yılında bafta ödüllerinde "en iyi animasyon film ödülü"nü alıyor. ama üzüldüğüm nokta müzikleri ile ilgili hiçbir ödül adaylığı bulunmaması. çünkü julian nott gerçekten çok eğlenceli müzikler yapmış film için, yazık olmuş.
isminin sonunda berry olan her türlü meyveye düşkünlüğü olan benim gerek adıyla gerekse aralarında jude law, natalie portman, norah jones gibi oyuncuların bulunduğu kadrosuyla ilgimi çeken bir film "my blueberry nights" (sinemalarımızda "benim aşk pastam" gibi idiot bir isimle gösterime girmişti). yönetmenliğini yapan kar wai wong, senaryoyu lawrence block ile beraber oluşturmuş. yukarıda saydığım isimlerin dışında rachel weisz, frankie faison, david strathairn gibi isimler filmde rol alıyor.
jeremy, şehrin herhangi bir sokağında herhangi bir cafe/bar'ı (veya bistro mu demeliyim?) çalıştıran, katya ile yaşadığı ilişki hüsranla sonuçlanmış ve o ilişkiden geriye bir anahtar kalmış olan, mekanında kendisinki gibi anahtarların içerisinde bulunduğu bir cam kavanozu barındıran herhangi biridir. müşterilerini yediklerine göre kategorilendirip o şekilde anımsar. bir akşam çalıştığı mekana elizabeth'in yolu düşer. sevgilisinin o mekana uğrayıp uğramadığı konusunda jeremy'den bilgi almaya çalışan elizabeth, çok geçmeden istemediği bir gerçekle karşı karşıya kalır; aldatılıyordur. konuşmaya ihtiyaç duyar ve içini jeremy'e döker, yollara düşme arzusundan bahseder. jeremy de aragazı verince, elizabeth new york'u ardında bırakarak yola çıkar.
film hakkında okuduğum yazılarda elizabeth'in bu yolculuğu için gerçek aşkı arama, kendisini tanıma hatta insanları tanıma yolculuğu denilmiş ve kısaca iç dünyasına yaptığı bir yolculuk olarak adlandırılmış. ben tüm bu yorumlara katılmıyorum. eğer gerçek aşkı arama yolculuğuysa ,o kadar dönüp durduktan sonra jeremy'e kalbini açması ancak karşımıza "simyacı" türü bayatlamış bir öykü çıkarırdı. kendisini tanıma mevzusu ise tamamen çelişkili. kendisini tanımak için yola çıkan bir insan gündüz dinerda, gece barda çalışıp, hayatın yoğunluğuna kendini kaptırmak istemez. elizabeth'in gündüz gece işlerle uğraşmasının ilk nedeni yaşadıklarından uzaklaşma, işlerin yoğunluğu ve yorgunluğu içerisinde kendisini kaybedip onları unutma çabası ikinci nedeni ise yolculuğunu daha özgür kılacak bir araba alma isteği. ne var ki ilk durağı olan memphis'te çalıştığı barda tanıştığı alkolik polis memuru arnie ve daha sonraki durağı olan nevada'da çalıştığı kumarhanede tanıştığı kumarbaz leslie kendisi gibi sorunlarından kaçmaya çalışan iki karakterdir. arnie, evliliğindeki sorunları unutmak için kendisini alkole, leslie ise babasıyla olan sorunları göz ardı edebilmek için kendisini kumara vermiş sıradan insanlardır. elizabeth, karşılaştığı bu iki tipte de kendisini bir parça bulabilmiş ancak kendi sonununda onlar gibi olmasından çekinerek şehre geri dönüp jeremy'nin barının kapısından içeri girmiştir.
arnie ile leslie arasında kurduğum paralelliğin farklı bir türünü sue lynne ile leslie arasında kurmak mümkün. sue lynne, kendisinden yaşça büyük olan kocası arnie ile evliliğini, arnie'nin kendisine olan aşırı düşkünlüğünden dolayı bırakmış, kocası olmadan daha rahat nefes alabileceğini düşünmüş, kocasını terkettikten sonra kasabanın gençleriyle beraber olmaya başlamış fettan bir kadındır. kocasını bırakmış olsa da yine onun varlığından rahatsız olmaktadır. eğer arnie ölse daha da özgür olacağını düşünmektedir. ne var ki arnie'nin kaza gibi görünen ama bir intihar olan ölümüyle ne kadar yalnız olduğunu, kocasının onun üzerine titremesini özlediğini farketmiştir. leslie ise kumarhanelerde baba parasını sorumsuzca yiyen, insanlara güveni olmayan ancak kendisine ne kadar güvendiğini sürekli dile getiren, rüküş giyinen bir kadındır. elizabeth'in kendisine duyduğu güveni kullanıp onu kandırır ve beraberinde vegas'a sürükler. bu arada babası hakkında sürekli ileri geri konuşarak ondan hazzetmediğini anlatır elizabeth'e. vegas'a ulaştıklarında babasının hasta olduğu haberini alır. ama babasının her zaman yaptığı oyunlardan biri olduğunu düşünür, olayı umursamaz. gerçek ise başkadır ve babası ölmüştür. kötü haberi öğrenmesiyle o kendine güveni olan kadından eser kalmaz, aynen sue lynne gibi yıkılır.
renklerin, tonlamaların ve ışığın kullanımı mükemmel olmuş. öncelikle filmi keyifle izlememe etki eden faktörlerin en başında geliyor. gerek kar wai wong gerekse görüntü yönetmeni mavinin egemen olduğu (betty blue'yu da çok seviyorum), her karesi bir fotoğraf tadında olan, izleyene (izlemesini bilene mi demeliyim?) görsel şölen sunan bir film yapmışlar.
24 yaşında bir ingiliz hanfendisi edasındaki lily allen ile pek yakın arkadaşı lindsay lohan birlikte bir albüm kaydetmeye karar vermişler. çok yakında stüdyo çalışmalarına başlanacak albüm için önyargılı davranarak şimdiden vasat yakıştırmasını yapıyorum. lily allen açısından şüphem yok fakat lohan tam bir milli felaket olduğu için o projeyi de mahveder düşüncesindeyim. bekleyip göreceğiz.
daha önce 1958 yılında george abbott ve stanley donen tarafından beyazperdeye uyarlanmış olan müzikal, tuttuğu takımın şampiyon olması için şeytanla anlaşma yapan bir beyzbol fanatiğinin hikayesini anlatıyor. çağımıza uyarlanmış klasik faust hikayesi olan ve pek yakında çekimlerine başlanacak olan filmimizin başrollerinde yer alması için jim carrey ve jake gyllenhaal ile görüşmelere başlandığı konuşuluyor. her müzikal gibi eğlenceli olacağa benziyor, jim carrey de kesin olursa tadından yenmez.
black eyed peas'in 5. stüdyo albümü yaza girerken piyasada olacak. albümün adı "the e.n.d", açılımını ise "the energy never dies" olarak belirlemişler. en son albümleri "monkey business"'tan bu yana 4 yıl geçtikten sonra dinleyicileriyle buluşacak olan grubun 18 mayıs'ta albümden ilk single'ı "boom boom pow" yayımlanacak. albümün çıkış tarihi ise 8 haziran. albümün yayımlanmasından sonra grup yollara düşüp, amerika ve avrupa başta olmak üzere pek çok yerde konser verecek.
alt tarafta "ve eşek meleği" gördü romanının 'unofficial' kapağı.
geçtiğimiz günlerde nu metal ile ilişkili bir postta mike patton'un kulaklarını çınlatmıştık. bu sefer ki post direk kendisiyle ilgili . diyeceğim şudur ki; faith no more alemlere geri dönüyor. kendi web sitelerinden açıklama yapmışlar. fake olayı yok yani. şu an için herhangi bir kayıttan bahsedilmemiş. e 12 yıldır bekleyen fanlar biraz daha bekler, sorun değil.
cezayir asıllı fransız yönetmen mabrouk el mechri'nin 6. deneyimi olan filmin senaryosu frédéric bénudis'in kaleminden çıkmış ve mechri katkıda bulunmuş. adından da anlaşılabileceği gibi jan claude van damme'ın başrolde yer aldığı filmde ayrıca françois damiens, zinedine soualem, karim belkhadra, jean-françois wolff gibi isimler yer alıyor.
filmin açılış sahnesinde van damme'ı bir setinde görürüz. kendisi, filmlerinden alışık olduğumuz gibi yine bir sürü düşmanla tek başına başa çıkmaktadır. gerçek hayatta ise durumlar oldukça farklıdır. postaneyi soyan ve hayli sıradan olan tiplere karşı van damme pek bir şey yapamamaktadır. yönetmen ve senarist en çok bu olayın üzerinde durmuş; filmlerin yarattığı hava ile hayatın gerçeklerinin oluşturduğu tezatlara. üstelik mevzuyu finali şekillendiren sahne olan postane çıkışında iki farklı yorumla ortaya koyarak pekiştirmiş. van damme'ın soygun esnasında kendisiyle olan iç çatışmasını izleyene aktardığı, kendisinin de aslında sıradan bir tip olduğunu, sokaklarda kendisinden daha nitelikli insanların bulunduğu halde kendisinin "van damme" olduğu için değer gördüğünü anlattığı birkaç dakikalık monolog ise tam kaymaklı ekmek kadayıfı kıvamında olmuş. film içerisinde amerika'nın siyasi tarihi boyunca düşmanlarına (önceleri komünizm ve ruslar, şimdilerdeyse araplar dolayısıyla müslümanlar), john woo'ya, steven seagal ve ayrıca van damme'ın başrolünde oynadığı tip vurdulu kırdılı filmlere olan zekice göndermeler izleyişi eğlenceli kılan diğer faktörler arasında.
son dönemlerde bolca karşımıza çıkan ve benim de pek sevdiğim zaman dilimlerine bölünmüş kurgu bu filmde de yer alıyor. ve senaryoyu daha da ilgi çekici hale getiriyor. sanal ortamlarda nedense pek bahsedilmemiş ve geri planda kalmış bu filmi izlemenizi öneririm.
tim burton tarafından yazılıp yönetilen ve stop-motion tekniği ile çekilmiş kısa filmdir. imdb'den 8.5 gibi yüksek bir puan alan film 5 dakika 53 saniye sürmesinin yanısıra, siyah beyaz görüntüsü ile oldukça ilgi çekicidir. stop-motion ve animasyonun mükemmel uyumuyla beraber bir de üstüne güzel bir çeviri eklenince keyifle izlenen film, tim burton'ın ilk çalışmalarından olması ve yeteneğini ön plana çıkarmasıyla kendini gösteriyor. ayrıca 1984 yılında ottawa international animation festivali'nde tim burton'a "en iyi izleyici ödülü"nü kazandırmıştır.
u2 ile devam ediyoruz.. 13 mart 2009 itibariyle cinebonus'larda "real d 3d" teknolojisi ile 3 boyutlu olarak gösterilecek olan u2'nun konser filmi, türkiye'de sadece istanbul, ankara ve izmir'de gösterilecek. gnctrkcll ve mars entertainment group işbirliği ile düzenlenecek olan proje, "u2 3d" adı altına vizyona girecek ve 85 dakikalık bir konser kaydı olacak. ayrıca gnctrkcll'lilere 1 bilet alana 1 bilet bedavaymış, kaçırmamak lazım bu görsel şöleni.
uzun zamandır devam eden "spider man: turn off the dark" müzikal projesi, 18 şubat 2010'da broadway'de sahnelenecek. yönetmenliği julie taymor tarafından yapılacak olan müzikalin müzikleri u2'nun solisti bono ile the edge tarafından yapıldı. oyuncular kesin olmamakla beraber 2007 çekim julie taymor filmi across the universe'in oyuncuları jim sturgess ve evan rachel wood'un yer alacağı söylentileri de var. güzel bir broadway müzikali olacağa benziyor.
en son çıkardığı "enfants d'hiver" albümüyle, ilk defa tamamını kendi hazırladığı parçalarla karşımıza çıkan jane birkin istanbul'daki hayranlarına yine özel bir gece yaşatmak için geliyor. 21 nisan akşamı tim show center'da gerçekleşecek konserin biletleri henüz piyasaya sürülmedi. bu nedenle de bilet fiyatları şu an için belirsiz. ancak buradan takibinizi yapabilirsiniz.
slipknot'ın deli dumrul vokalisti taylor, bu seneki slipknot turunun bitiminden sonra stüdyoya kapanıp bir solo albüm çıkaracağını buyurmuş. eylül ayı civarında gerçekleşebilecek bu olayda taylor country ayarında bir sound yaratmayı planlıyormuş. social distortion, the foo fighters ve johnny cash karışımı bir şey olur diye de eklemiş.
john carney'in yazıp yönettiği 2006 yapımı irlanda filmi. 130 bin avro gibi oldukça düşük bir bütçeye sahip olan film, 2 handycam ile çekilmiş. başrollerinde the frames'in vokalisti glen hansard ile yine müzikal geçmişe sahip markéta irglová yer alıyor. iki müzisyen başrol oynadığı filmimiz müzikal film kategorisine giriyor. ancak alışılagelmiş müzikal film kalıplarının dışında kalıyor diyebilirim. yani müzik başlayınca ortada beliren dansçılar, müzikal kısımların daha ağır bastığı sahneler yok filmde. evet şarkılar çok fazla ön planda ancak sanki bir belgesel film havasında gibi olaylar arasında veya esnasında çok güzel oturtulmuş (bir benzeri için bkz: control). ayrıca filmin havasını değiştirip anlam katıyorlar filme. özellikle şarkı sözlerine dikkat etmek gerek izlerken, her biri yaşanmış anıların, yaşanacak anların tadını barındırıyor içerisinde.
ikisinin sokakta karşılaşması sonucu aralarında farklı bir ilişki başlıyor. oğlanı terkeden ve film boyunca sadece sesine tanık olduğumuz bir hatun vardır ki bu iki insanın arasında daha yakın bir ilişki olmasına engel olabilecek türde olan. ve tabi kızın da arkasında bıraktığı bir koca. aynı hayat tecrübelerine sahip ikisinin tutunabileceği bir dal vardır; müzik. oğlanın yaptığı müziklere kız söz yazar, piyano çalarak şarkılara atmosfer katar. birbirlerine destek olarak albüm çalışmalarına girerler. tüm bu süreç içerisinde ilişkilerine bir isim konulacak mı diye beklerken, farklı yönlere giderler. bu haliyle romantik filmlerin klişelerinden sıyrılıyor.
başrollerinde the frames grubunun solisti glen hansard ile beraber markéta irglová'nın rol aldığı, senaristliğini ve yönetmenliğini john carney'nin yaptığı irlanda yapımı film. imdb'den 8.1 puan alan, fakat top 250 listesinde göremediğimiz filmdir. glen hansard ve markéta irglová sayesinde, "en iyi orjinal şarkı" dalında da bir oscar sahibi olmuştur aynı zamanda.
alanis morissette’in 4 sene aradan sonra 10 haziran’da çıkardığı 7. stüdyo albümünün adı, “flavors of entanglement”. yine maverick records etiketiyle piyasaya çıkacak olan albüm çoktan nete düşmüş durumda.
yıldız teknik üniversitesi sinema kulübü tarafından bu yıl 6.sı düzenlenen "yıldız kısa film festivali", 13 - 17 nisan 2009 tarihleri arasında izleyici ile buluşacak. yeşim ustaoğlu (yönetmen), meral okay (senarist), engin öztürk (kurgu), gökhan atılmış (görüntü yönetmeni), naz erayda (sanat yönetmeni), kerem kurdoğlu (animasyon), yetkin dikinciler (oyuncu) ve atilla dorsay'ın (sinema eleştirmeni) jürilik yapacağı yarışmanın son katılım tarihi 13 mart 2009 olmakla beraber, ön elemeyi geçen filmler arasından birine 4000 tl değerinde dfa özel ödülü verilecek.
"sinemardin gösteri salonu" 28 şubat 2009 cumartesi günü tam 3 yıl aradan sonra mardinlileri tekrar sinemayla buluşturmaya hazırlanıyor. mardin sinema derneği'nin katkılarıyla açılacak olan sinema salonu, bağımsız ve kar amacı gütmeyen bir işletme olacak. mardin belediyesi ile kültür ve turizm bakanlığı tarafından da desteklenen sinema salonu, 150 koltuk kapasitesiyle hizmet verecek. ayrıca çarşamba günleri çocuklara ücretsiz film gösterimleri olacak.
"üç maymun"dan bahsetmişken nbc’nin ekürisinden demirkubuz’un en sevdiğim filmlerinden olan "kader" hakkındaki karalamalarımı aktarayım istedim. buyurun.
nbc’nin kurgu ve görüntüdeki başarısına bu sefer de oyuncu yönetmenliğini eklediği filmdir kanımca. “iklimler”‘i konu ve görsellik olarak beğenmiş, ancak oyunculuklardan dolayı pek tatmin edici bulmamamıştım. hele “uzak”‘tan sonra gelmiş olması daha da bir arttırıyordu bu tatminsizliği. ancak bu filmde hem oyuncu seçimi hem de oyuncuların performansının filme katkısı üst düzeyde.
filmin ilk yarısının sonunda karşımıza çıkan ölü kardeşe takıldım çok. izlerken, öyküye olan katkısını bekledim sürekli. bir de final öncesi sahnede karşımıza çıktı. filmden tüm bu kardeşle ilgili sahneleri çıkartalım, ne değişir? filmden sonra beyin fırtınası yapayım dedim bu çocukla ilgili, çocuğun ölümünden sonra anne ile baba arasında uçurum oluşmasına neden oldu diye düşündüm. yine de gerek bulamadım bu sahnelere.
film içerisinde hayata dair pek çok ayrıntı var, dikkatimi çekenlerden bir tanesi hacer’in kocası eve döndükten sonra, yıkanıp aklanıp, erotik iç giyimiyle yatakta kocasını beklediği sahne. kocası içeriye giriyor ve hacer yatakta neredeyse hazır olda gibi yatıyor, kocasına “isterik bir ifade sunayım mı sunmayım mı” gibisinden bir ikileme düşüyor ve “hadi gel” gibisinden bir mimikle bitiriyor olayı. orta sınıf hatta kırsal kökenli türk kadınının erotizme bakış açısını temsil ediyor bence.
final kısmında yönetmen seyirciyi biraz sıkıştırıyor açıkçası. izlerken kendi kafamdan normal final harici 3 tane daha final koydum. ilki eyüp’ün yatakta ağlarken, ölü oğlu odadan çıkarken, ikincisi eyüp’ün eşini intihar ederken kafasında kurgulayışından sonra ismail’in annesine cinayeti itiraf ediyor ve kamera yine eyüp’e çevriliyor orada da bitirdim kafamdan, üçüncü olaraksa eyüp’ün karısına atla dedikten sonra sokaklara karışması sırasında. nbc ise kapanışı kendi tarzında yapıyor, özellikle “uzak”‘tan aşina olduğumuz kasvetli bir istanbul manzarasıyla sonlandırıyor filmini.
oscar fırtınası estiren slumdog millionaire'in latika'sı, güzel oyuncu freida pinto ile beraber naomi watts, çekimleri londra'da olacak olan ve yaz ayında izleyici ile buluşacak bir woody allen filminde rol alacaklar. naomi watts'ın bir woody allen filminde başarılı bir oyunculuk sergileyeceğini tahmin edebiliyorum. josh brolin ve anthony hopkins'in de yer alacağı projeyi dört gözle bekliyoruz.
şu an yazıyı yazmakta olduğum blog artperest olmasa bu başlık altında bülent korkmaz'ın dönüşünden bahsedip, bir yazı döşerdim. ama bahsedeceğim mevzu, napalm death'le beraber grindcore'un temellerini atan 97'de "sounds of the animal kingdom" gibi bir cillop albüm sonrası 98'de konser kayıtların ve albümlerinden çeşitli parçaların bulunduğu veda albümü "goodbye cruel world" albümünü piyasaya atıp alemlerden çekilen brutal truth'un geri dönüşü. hem de öyle kuru kuruya bir dönüş değil bu. yeni albümlerinin kayıtlarını tamamlamışlar, adını da koymuşlar nisan ortasını bekliyorlar. "evolution through revolution", amerikan topraklarında 14 nisan'da satışa sunulacak, uluslararası sularda çıkış tarihi ise 20 nisan. önceki albümlerinde olduğu gibi relapse records etiketiyle sunulacak albümün önsiparişini şuradan yapabiliyorsunuz. "erken alan t-shirtü kapar" gibi bir güzellik daha yapmışlar.
en çok merak edilen "en iyi film ödülü", yaşlı doğup gençleşerek yaşamını sürdüren bir adamın hikayesini konu alan "the curious case of benjamin button" ile hintli bir çocuğun yaşamını anlatan "slumdog millionaire" arasında kararsızlıklara yol açmıştı. ödüllerde en fazla adaylığı bulunan bu iki film arasından kazanması gereken şüphesiz slumdog millionaire'di, ki öyle de oldu. amerika oscar ödüllerindeki itibarını yitirmemek adına, ödülü kendi filmine verecek diye düşünürken slumdog millionaire'in ödülü kapması sevinç nidalarımıza maruz kaldı.
alman sineması son dönemde bir yanını ideolojik fikirlere ve bunların insan üzerindeki etkilerine dayalı çok güzel eserler çıkartıyor. “das experiment”, “die fetten jahre sind vorbei” ve son olarak da “die welle”.
filmin künyesi ile kısa bir tanıtım yaptıktan sonra ağır spoiler içeren kısıma geçiş yapıyorum. bunu dikkate alarak yazıyı devam edin ve etmeyin, gerisi size kalmış.
grup içerisinde karo, mona gibi muhalif isimler ortaya çıkıyor ve sistemin gereği olarak gruptan dışlanıyorlar. grubun kuruluşundan beri bir karakter kendisini belli etmeye başlıyor. sosyal hayatında hor görülen, ailesi tarafından bile değer görmeyen tim bir anda kaptırıyor kendisini. ateşli bir partizan haline geliyor. tek tip giyime geçildikten sonra evine gidip, nike, adidas etiketli giysilerini yakması, grubun kendisine nasıl bir kimlik kazandırdığına dair kanıtı oluyor. grup içerisindeki diğer üyelerde de değişim başlıyor. sosyal hayatlarında, insan ilişkilerinde. örneğin marco, su topu oynarken bireysel yeteneğini takım oyununa tercih ederken bir anda takımdaşlığın ve birlikteliğin farkına varıyor. ayrıca kız arkadaşıyla olan ilişkilerde sazı sürekli karo’nun çalmasından rahatsızlanıp, beraberliğin iki yönlü olduğunu anlatmaya çalışıyor. ve yanında da bir destekçi buluyor, lisa. o da aynı tim gibi “dalga” içerisinde kendisine kimlik bulanlardan. bir başka karakter kevin ise ilk başta dahil olmadığı grubun gücü karşısında etkilenip kendisini içeride buluyor. ve grubun lideri olan mr. wenger, o ana kadar okula giyip geldiği ramones, the clash gibi punk gruplarının tişörtlerini bir kenara bırakıp o da tam bir lider oluyor, beyaz gömleğini giyer (bunu bir alt kimlik olarak kabul edelim) üstüne de (kendi kimliğine ait olan) deri ceketini.
geçtiğimiz hafta istanbul'a gelip melankolisini seyircilerle paylaşan tindersticks için 2008 oldukça yoğun bir yıl oldu. önce nisan ayında 5 yıl aradan sonra yeni albümleri “the hungry saw”‘ı piyasaya sürdüler. ardından da claire denis’in yeni filmleri için soundtrack hazırlama çalışmaları, turneler ve konserler ise cabası. bilindiği üzere, claire denis filmleri olan “nénette et boni” (1996) ve “trouble every day” (2001)’e soundtrack hazırlamıştı grup. kendisinin mart 2009′da gösterime girecek olan “35 rhums” ve şu sıralar post prodüksiyon aşamasında olan “white material” filmleri için de stüdyoya kapanıp şarkılar kaydettiler. bize de oturup filmleri beklemek kalıyor.
herman brusselmans'ın aynı adlı romanından sinemaya koen mortier uyarlamış ve filmi yönetmiş. istismar sinemasına teğet geçen belçika yapımı bir film. başrollerinde dries van hegen, norman baert, gunter lamoot ve sam louwyck yer alıyor.
dries'in, başta olduğu gibi eski yaşantısına dönüşünü izliyoruz ayrıca final sahnesinde. hem de arkasında grup arkadaşlarının kendi pislik yaşamları içerisinde boğulmasına neden olarak. ivan'a dediği bir cümle vardı, "sizin gibiler ürememeli", bunu daha öte bir noktaya taşıyıp "sizin gibiler yaşamamalı"'ya getiriyor olayı. etkileyici bir final, ve bazı yönleriyle farklı olan bir film olmuş.
