jules et jim (1962)

1962 yılında françois truffaut’nun çektiği, başrollerinde oskar werner, henri serre, jeanne moreau’nin rol aldığı filmdir. fransız yeni dalga sinemasının önemli eserleri arasında yer alır.

jules ile jim aralarında kuvvetli bağlar bulunan iki dosttur. günün birinde catherine ortaya çıkar ve jules ile evlenir. evliliğin ilerleyen yıllarında, kendi içerisinde sürekli gel gitler yaşayan catherine mutluluğu başka erkeklerde aramaya başlar. catherine’i kaybetmek istemeyen jules onu jim ile paylaşmakta sakınca görmez. ve ortaya üçlü bir aşk çıkar.


fransız yeni dalga sinemasında bu üçlü aşk olayı iki sene sonrasında jean luc godard’ın “bande a part” filminde karşımıza çıkar. ancak orada bu durum çok daha farklı şekilde işlenir.


filmin adı her ne kadar “jules ile jim” olsa da, filmin ana merkezinde catherine karakteri yatıyor. ve onun erkeklerle olan, kendi iç dünyasında çözemediği mutsuzlukları erkeklerle elde edebildiği kısa süreli mutluluklarla örtme çabası.


buna işaret edebilecek bir sahne yer alır; üçlü dağ evinin verandasında sohbet ederlerken, catherine, jules’ün onun üzerindeki etkilerinden bahseder jim’e. önceleri dünyaya üzgün baktığını ve o sıralarsa daha mutlu bir yüze sahip olduğunu jest ve mimiklerle anlatır. işte tam o surat ifadelerinde yönetmen yaklaşık 1-2 saniye durdurur akışı. işte catherine’in de kendisini gerçekten mutlu hissedebildiği anlar da ancak bu kadardır.


bir diğer sahneyse albert’le beraber catherine’in şarkı söyledikleri sahnedir. şarkının sözlerinde geçen “ayrılalım” kısımlarını jules’e bakarak, “sevgi” sözcükleri geçen kısımları ise o sıralar takıldığı albert’e bakarak söyler.


filmin final kısmında sinema sahnesinde kitapların yakıldığı bir kısım vardır. ilginç bir tesadüf olarak bu filmden tam 4 yıl sonra truffaut, bir distopya klasiği olan “fahrenheit 451″‘i yönetecek, ve jules karakterini canlandıran oskar werner ise doğru yolu bulan itfayeciyi canlandıracaktır.

0 yorum: